Humane osteopathie werd ontwikkeld in de 19de eeuw door Dr. Andrew Taylor Still. Het was Dominique Giniaux die in de 20ste eeuw deze therapie vertaalde naar osteopathie voor paarden. 

In de osteopathie is kennis van anatomie, met de nadruk op neurologie, uitermate belangrijk. Alles in het lichaam is immers verbonden met elkaar en heeft dus ook invloed op elkaar. Sleutelwoord is beweging. 

De osteopathie werkt vanuit vier principes: 

1. Structuur bepaalt functie en vice versa: elk lichaamsonderdeel heeft een bepaalde structuur om zo een bepaalde functie te kunnen uitvoeren. Wanneer de structuur ervan verandert, zal ook de functie veranderen. 
2. Het hele dier: dit wil zeggen: zowel het fysieke, psychische en energetische lichaam van het dier. Al deze onderdelen hebben invloed op elkaar. Slecht functionerende nieren geven bijvoorbeeld vaak een erg angstig, nerveus dier. 
3. Auto-correctie: het lichaam heeft systemen die erop voorzien zijn om te overleven. Zo is er het systeem van compensatie en decompensatie. Als een dier bijvoorbeeld pijn heeft aan het linkerbeen, zal hij meer gewicht zetten op het rechterbeen. Gevolg is dat het linkerbeen minder belast wordt en dus minder pijnlijk en het rechterbeen meer belast: het lichaam compenseert zodat het dier gewoon verder kan. 
4. Arterial rule: om alles goed te kunnen laten functioneren, is een optimale doorbloeding nodig, tot in de kleinste haarvaatjes. Wanneer ergens blokkades zijn, zal de doorbloeding verminderen, wat leidt tot een gebied dat gevoeliger wordt voor eventuele ziekte, het Terrain genoemd door Still. 

Als osteopaat werk ik in drie systemen in het lichaam, allen met elkaar verbonden:

1. Pariëtaal systeem: de botten, het skelet. Het is dankzij deze structuur dat alles fysiek verbonden is met elkaar. Het is de aanhechting voor de spieren, heeft gewrichten zodat we kunnen bewegen, beschermt de organen en de hersenen. Het is zo'n beetje de basisstructuur waarrond en waarbinnen alles geordend wordt.
2. Craniosacraal systeem: hierbinnen wordt het hersenvocht, dat wordt aangemaakt in de ventrikels in de hersenen, doorheen het lichaam gestuurd via het ruggenmerg tot aan het sacrum en terug. Deze beweging is voelbaar doorheen het hele lichaam als een golf en heeft invloed op alle structuren. 
3. Visceraal systeem: de organen. Minder functionerende organen geven irritatie via de zenuwen naar de ruggengraat, waardoor deze op die plek komt vast te zitten. Een nek of rug, of een bepaald stuk ervan, die vastzit is met andere woorden vaak een expressie van een orgaan dat problemen heeft. 

Uitgaande van bovenstaande informatie, is het als osteopaat mijn taak om het dier volledig na te kijken, om erachter te komen waar een kreupelheid, of een minder soepele beweging vandaan komt, waar het zijn oorsprong heeft: in het pariëtale, craniosacrale of viscerale systeem. 

Indicaties 

Osteopathie is veelzijdig en kan bij een breed scala aan aandoeningen helpen. Enkele veelvoorkomende indicaties waarvoor osteopathie wordt ingezet zijn:

• Bewegings- en gewrichtsproblemen: Zoals artritis, heupdysplasie, rugklachten, hernia’s en andere gewrichts- of spierpijn.
• Houdings- en mobiliteitsproblemen: Zoals stijfheid, moeilijk lopen, of onregelmatige bewegingen.
• Neurologische aandoeningen: Zoals verlamming, tintelingen of andere zenuwproblemen.
• Gedragsproblemen: Dieren die angstig, gestrest of agressief zijn kunnen baat hebben bij osteopathie, aangezien spanningen in het lichaam vaak gedragsproblemen kunnen verergeren.
• Spijsverteringsproblemen: Osteopathie kan helpen bij het verbeteren van de werking van het spijsverteringsstelsel en het verminderen van buikpijn of verstoorde darmfunctie.
• Chronische pijn: Osteopathie biedt ondersteuning bij chronische pijnklachten, zoals die vaak voorkomen bij oudere dieren of bij aandoeningen die lang aanhouden.